عالم رباني حاج شيخ مرتضي آشتياني قدس سره فرمود که حجة الاسلام حاج ميرزا حسين خليلي طهراني قدس سره فرمود: «شيخ جليل» که با همديگر سر درس «صاحب جواهر» رضوان الله تعالي عليه حاضر مي شديم، اين قضيه را نقل کرد:
يکي از تجار که رئيس خانواده «الکبه» بود، پسر جوان و خوش صورت و مؤدبي داشت. والده اش که علويه ي محترمه اي بود، فقط همين يک پسر را داشتند. اين پسر هم مريض مي شود و بقدري مرضش سخت مي شود که به حال مرگ و احتضار مي افتد.

در قرآن كريم، آياتى چند به طور صريح، در مورد حجاب و كيفيت آن نازل شده است. در سوره نور، طى آيات مفصلى آمده است: «... و به مردان مؤمن بگو كه چشم‏هاى خود را(از نگاه به نامحرمان) فروگيرند و نيز دامان خويش را، كه براى ايشان پاكيزه‏تر است. همانا خداوند به آنچه انجام مى‏دهند، آگاه است. و به بانوان با ايمان بگو چشم‏هاى خود را( از نگاه هوس‏آلود) فروگيرند و دامان خويش را حفظ كنند و زينت‏هاى خود را جز آن مقدارى كه ظاهر است، ننمايند و زينت‏هاى خود را آشكار نسازند، و روسرى‏هاى خود را بر سينه افكنند وزينت خود را آشكار نسازند مگر براى شوهرانشان يا پدرانشان يا پدر شوهرانشان يا برادرانشان، پسر برادرانشان، زنان هم كيششان، كنيزانشان، مردان سفيهى كه تمايلى به زنان ندارند، و يا كودكانى كه غير مميّز هستند. و پاهاى خود را بر زمين نكوبند تا زينت‏هاى پنهانشان آشكار شود. و همگى به سوى خداوند باز گرديد، اى مؤمنان! باشد كه رستگار شويد».[1]
همچنين در سوره احزاب آمده است: «اى پيامبر! به همسران و دختران خويش و بانوان با ايمان بگو روسرى‏هاى بلند خود رافروافكنند تا به عفاف و حريت شناخته شوند و مورد آزار و تعرض هوسرانان قرار نگيرند و خداوند، آمرزنده و مهربان است».[2]
«اى زنان پيامبر! شما اگر تقوا داشت

پيامبر گرامي اسلام و ائمه معصومين (عليهم السلام) علاوه بر تأكيداتي كه بر رعايت حجاب داشته‌اند، با ارائه دستورالعمل‌هايي، جامعه اسلامي را به سوي تهذيب و پاكي، رهنمون گشته‌اند كه در اين قسمت، برخي از آنها را نقل مي‌كنيم.
پرهيز از پوشش بدن نما و نازك
روزي، اسماء ـ كه خواهر زن پيامبر بود ـ با جامه بدن نما و نازكي به خانه پيامبر آمد. پيامبر، روي خود را از او برگرداند و فرمود: «اي اسماء! زن، وقتي به حد بلوغ رسيد، نبايد جايي از بدن و اندامش ديده شود، مگر صورت و دست‌ها» .1
پرهيز از شبيه شدن به جنس مخالف
پيامبر فرمود: «خداوند، مرداني كه شبيه زن مي‌شوند و زناني را كه خود را شبيه مرد قرار مي‌دهند،‌ نفرين كرده است» .2
امام باقر y نيز، در ضمن حديثي فرمودند: «جايز نيست كه زن خود را شبيه مرد نمايد؛ زيرا پيامبر e مرداني كه خود را شبيه زنان مي‌كردند و همچنين زناني كه خود را شبيه مردها قرار مي‌دهند، نفرين كرده است» .3
عفت نسبت به زنان مردم
پيامبرفرمود: «نسبت به زنان مردم، عفيف باشيد تا زنان شما عفيف بمانند» .4

اسلام كه آخرين و كامل‌ترين دين الهي است لباس را «هديه الهي» معرفي نموده و وجوب پوشش زنان را با تعديل و نظم مناسبي به جامعه بشري ارزاني داشته است . از انحرافات و يا افراط و تفريط‌هايي كه پيرامون پوشش زنان وجود داشته است اجتناب نموده و در تشريح قانون، حد و مرزي متناسب با غرايز انساني را در نظر گرفته است.
در حجاب اسلامي، سهل انگاري‌هاي مضر و سختگيري‌هاي بي‌مورد، وجود ندارد. حجاب اسلامي آن‌گونه كه غرب تبليغ مي‌كند، به معناي حبس زن در خانه يا پرده‌ نشيني و دوري از شركت در مسائل اجتماعي نيست؛ بلكه بدين معناست كه زن در معاشرت خود با مردان بيگانه، موي سر و اندام را بپوشاند و به جلوه‌ گري و خودنمايي نپردازد.
با توجه به غريزه قدرتمند جنسي، احكام و دستورهاي اسلام، تدابيري است كه خداوند براي تعديل و رام كردن و همچنين ارضاي صحيح اين غريزه، تشريح فرموده است.

همان طور كه اشاره شد،‌ اديان الهي، به خاطر تناسب‌شان با فطرت، جهت و شيوه واحدي دارند. در مسيحيت، همانند دين زرتشت و يهود، حجاب زنان امري واجب به شمار مي‌آمده است. «جرجي زيدان»، دانشمند مسيحي در اين‌باره مي‌گويد: «اگر مقصود از حجاب، پوشاندن تن و بدن است،‌ اين وضع، قبل از اسلام و حتي بيش از ظهور دين مسيح، معمول بوده است و آثار آن هنوز در خود اروپا باقي مانده است».
مسيحيت نه تنها احكام شريعت يهود در مورد حجاب زنان را تغيير نداده و قوانين شديد آن را استمرار بخشيده است، بلكه در برخي موارد، قدم را فراتر نهاده و با تأكيد بيشتري وجوب حجاب را مطرح ساخته است؛ زيرا در شريعت يهود، تشكيل خانواده و ازدواج، امري مقدس محسوب مي‌شد و حتي در كتاب «تاريخ تمدن» آمده است كه: ازدواج در سن بيست سالگي اجباري بود؛ اما از ديدگاه مسيحيت كه تجرد، مقدس شمرده شده است جاي هيچ شبهه‌اي باقي نخواهد ماند كه براي از بين رفتن تحريك و تهييج، اين مكتب، زنان را به رعايت پوشش كامل و دوري از آرايش و تزيين، به صورت شديدتري فراخوانده است.
«اي زنان! شوهران خود را اطاعت نماييد تا اگر بعضي نيز مطيع كلام نشوند، سيرت زنان ايشان را بدون كلام دريابد، چون كه سيرت طاهر و خداترس شما را ببينند، و شما را زينت ظاهري نباشد از بافتن مو و متجلي شدن به طلا و پوشيدن لباس، بلكه انسانيت باطني قلبي در لباس غير فاسد روح حليم و آرام [است] كه نزد خداگران بهاست‎‎‎؛ زيرا بدين گونه، زنان مقدسه در سابق نيز كه متوكل به خدا بودند، خويشتن را زينت مي‌نمودند و شوهران خود را اطاعت مي‌كردند، مانند ساره كه ابراهيم را مطيع بود و او را آقا مي‌خواند و شما دختران او شده‌ايد» .1
همچنين درباره وقار و امين بودن زن مي‌خوانيم: «و به همين گونه زنان نيز بايد با وقار باشند و نه غيبت‌گو؛‌ بلكه هوشيار و در هر امري امين» .2

رواج حجاب در بين زنان قوم يهود، مطلبي نيست كه كسي بتواند آن را مورد انكار يا ترديد خود قرار دهد. مورخان، نه تنها از مرسوم بودن حجاب در بين زنان يهود سخن گفته‌اند، بلكه به افراط‌ها و سخت‌گيري‌هاي بي‌شمار آنان نيز در اين زمينه تصريح كرده‌اند. در كتاب «حجاب در اسلام» آمده است: «گرچه پوشش، در بين عرب مرسوم نبود و اسلام، آن را به وجود آورد، ولي در ملل غير عرب، به شديدترين شكل، رواج داشت. در ايران و در بين يهود و مللي كه از افكار يهود پيروي مي‌كردند، حجاب، به مراتب شديدتر از آنچه اسلام مي‌خواست وجود داشت. در بين اين ملت‌ها صورت و كف دست‌ها هم پوشيده مي‌شد. حتي در بعضي از ملت‌ها سخن از پوشيدن زن و چهره زن نبود، بلكه سخن از قايم كردن زن بود و اين فكر را به صورت يك عادت درآورده بودند» .
ويل دورانت، كه معمولا سعي مي‌كند موارد برهنگي يا احيانا تزيينات و آرايش‌هاي زنان هر قوم را با آب و تاب نقل كند تا آن را طبيعي جلوه دهد، در اين مورد مي‌گويد: «در طول قرون وسطا، يهوديان همچنان زنان خويش را با البسه فاخر مي‌آراستند، لكن به آنها اجازه نمي‌دادند كه با سر عريان به ميان مردم بروند. نپوشاندن موي سر، خلافي بود كه مرتكب را مستوجب طلاق مي‌ساخت. از جمله تعاليم شرعي يكي آن بود كه مرد يهودي نبايد در حضور زني كه موي سرش آشكار است، دست دعا به دردگاه خدا بردارد» .

«اشو زرتشت» با توصيه‌ها و اندرزهاي خود،‌ كوشيده است تا پايه‌هاي حجابي را كه زنان ايراني به عنوان يك فرهنگ ملي در ظاهر عرف خود رعايت مي‌كنند، در عمق روح آنان مستحكم نمايد و از اين راه، ضمانت اجراي قانون حجاب را در ‌آينده نيز تامين نمايد و بدين سان، جامعه خويش را در مقابل امكان انحراف‌هاي اخلاقي پنهان بيمه كند.
قسمتي از پند و اندرزهايي كه «اشو زرتشت» به پيروان خود توصيه نموده را نقل مي‌كنيم،‌ تا اين اقدام مهم «اشو زرتشت» بهتر نمايان گردد و حركت او در جهت تعالي و آموزش ريشه‌هاي «حفظ حجاب» و بيان لزوم توأم نمودن حجاب ظاهري با عفت باطن، روشن‌تر شود.
اشو زرتشت مي‌گويد:
«اي نو عروسان و دامادان! روي سخنم با شماست. به اندرزم گوش دهيد و گفتارم را به خاطر بسپاريد و با غيرت، ‌در پي زندگاني پاك منش برآييد. هر يك از شما بايد در كردار نيك و مهرورزي بر ديگري پيش‌دستي جويد تا آن زندگاني مقدس زناشويي، با خوشي و خرمي همراه باشد».